İp üzerine çıkmış yerden aya bir salyangoz

 

İp üzerine çıkmış yerden aya bir salyangoz,

Usul usul kayıyor sanki göge doğru kendini taşıyarak.

Bulutlara değse yetecek belki tüm hayali,

Süzülse fezada uzayın bir kozmonot misali yada,

Adı tarihe geçecek tüm çayırda sanırım.

Bir kaz sürüsü görürse saklanmalı beyazların arasına yolda,

Bir böö dese ölür korkudan belki birkaçı bu koca ejderhaların.

Çayırın şövalyesi derler adına çayır şarkıları,şiirleri belki.

Uçan penguenleri göğün sokulmuşlar dostlarına yükseklerin soğuğundan kaçıp.

Uçarken üşümüş alev üfleyen gagaları sanki.

İp üzerine çıkmış yerden aya bir salyangoz,

Usul usul kayıyor sanki göge doğru kendini taşıyarak.

Adına hayalperest demiş ardından şehrin arıları,sinekleri.

İpi kim tutuyor peki kafasında tek düşüncesi.

O kadar yükseğinde göğün düşerse eğer,

belki tutar onu birazdan öpeceği o kadim tanrının ılık yağmurdan şefkatli eli...

İp üzerine çıkmış yerden aya bir salyangoz,

Usul usul kayıyor sanki göge doğru kendini taşıyarak.

Değse ya mavinin göğüne,beyazın göğsüne ileride,

Uzansa ayın cennet kokan ak dizlerine.

Sadece bu hayal ile bile,

Tutunuyor sımsıkı sümüklü kollarıyla kaderin bu buzdan soğuk ve sert ipine...

İp üzerine çıkmış yerden aya bir salyangoz,

Usul usul kayıyor sanki göge doğru kendini taşıyarak.

Artık ona kimse,bir çocuk adımı altında kalacak kadar ancak canın var diyemeyecek belkide.

Güneşin kahkahaları ve rüzgarın tokadı onu asla vazgeçiremeyecek.

Donsa da sümüklü kanı teninde o hayalini içip kozmosta süzülecek,

Göğün tozlu gece lambasına değip elini ısınıp yeniden doğmayı bekleyecek.

Çayırın çelebisi olup sonra bir yıldız ile kayıp gecede çocukların masallarına konacak her gece...

13.17 bir böcekten kafka'ya masallar...