bir tel kopar parmak ucunda,notalar düşer bir bir yerlere

 

Madenleri kazıyor insan.

Dibini arıyor yerin ve kendinin,

karanlıklara kürek kürek durmadan kazıp daha derine iniyor.

Kendi çilehanesini böğründe göz yaşı ile sıvıyor.

Gezegen susmuş izliyor,

Buğdaylar bilmez köstebeklere sövüyor.

Bir feryad ki kırıp kulağımın han kapısını taa sinemde patlıyor.

Dışarısı kar boran,

Avuçlarım hala ateşten almış kor odunu tutuyor.

Göz yağıyor,dereler akıyor baharın sıcacık göğsünde heyecanlı bir yürek gibi,

Bir ecel var,her nefeste boğazıma takılıyor.

Hainler korkmuş vurmuş beni dört bir yana kaçıyor.

Madenleri kazıyor insan.

Dibini arıyor yerin ve kendinin,

Kör bir karanlık,karanlıkları eğilmiş usulca öpüyor.

Toprak dam dayanmış bir dut'a,burnumda domates kokusu esip tütüyor.

Koca kazanı koymuş yakmışım içimden kesip koca çamı,

Adaletin çorbası kaynıyor içimin çam kokan ateşinde.

Kaynıyor adalet,döküyorum hainin boğazına koca kepçeler ile.

Yansın yuvasından çıkmadan daha,tüm vicdansız diller...

Madenleri kazıyor insan.

Dibini arıyor yerin ve kendinin,

Yüzüm kurşun karası,

Kalbim kömür...

Söz bir,

göz divane.

08.39 bir tel kopar parmak ucunda,notalar düşer bir bir yerlere...Çalmaz olur en sen türkün,eksik kalır bir şeyler taa ama en içinde bir yerde...