Bir sevda müzesi,ne zaman gözlerimi kapasam gözlerimin ardı

 

Vuslat mı sabahları doğan güneş gözlerimize,

Yoksa hiç ama hiç olmasaydın mı ey yıldız sen,

Işıldayan tozlarıyla karanlıklarımızı aydınlatan.

Hiç tanımasaydık keşke birbirimizi dedin mi hiç kendi kendine şimdiye kadar,

Hiç karşılaşmasaydık keşke yüzlerce kez bilerek yada bilmeyerek mi senin için biz demek acaba şimdi...

Merak ediyorum seni,sendeki beni...

Beni sorarsan,fena değilim,

On kitap yazdım sayılır,yakınım...

Aklımda onlarca bakışın tablo gibi asılı hatrımın duvarlarında,

Bir sevda müzesi,ne zaman gözlerimi kapasam gözlerimin ardı.

Yüzlerce sözün çınlıyor tekrar ve tekrar uzayda durmadan süzülmeye devam eden seslerimiz gibi...

Yoksun onlarca yıldır,ellerim boş yani ama,

Hiç yoktan iyidir,

Aklımda tozlu bir pikap hatıraların,aklımda sen çalıyorsun hala akşamları...

Vuslat mı sabahları doğan güneş gözlerimize,

Yoksa hiç ama hiç olmasaydın mı ey yıldız sen,

Bilmiyorum.

Memnunum halimden.

Terkedilmiş kedisiyim piramitten bu kabrin.

Kafamda anısı,yumuşacık yatağının ve şefkatli elinin.

Bir sokak kedisiyim önüne koyulduğu kapının önünü asla terketmeyen,

Nankörü kim bu cennet masalın inan hiç bilemedim,

Haini kim bu cennetin ve bu eşsiz kutsal elma bahçesinin yada...

16.47 z raporu hislerimin.