Bardakların ömrü varmış öğrendim.
Kan kaybediyor eski bir kupa mutfağın köşesinde,
Yardıma gelmiyor hiçkimse,
Ne bir yarabandı ne de bir bıçak belki ötenaziye.
Ve kimselere söylemeden ölüyor karıncalar yürüyüşlerde.
Başkasına ait ikinci el acıları giyiyorum üzerime,
Yıkamadan,ütüsüz ağlamalar saklıyorum yüzümden saklandığım ceketimin içine.
Bardakların ömrü varmış öğrendim.
Kan kaybediyor eski bir kupa mutfağın köşesinde,
Yaşayan her şeye yardım etme çabasında çıplak ayak ruhum,
Kendine bakmadan üstelik.
Demleniyorum sade bir çekirdeğin tozlu kokusunda alevden bir ipin üzerinde,kabrimin bakır cezvesinde...
Bardakların ömrü varmış öğrendim.
Kan kaybediyor eski bir kupa mutfağın köşesinde,
Söylenenleri duymazmış sevmeyi unutanlar,
Ve tüm isimleri karışıyor yaşlı ağızlarda tanrının çocuklarının...
13.13 şanslı gülümseyişi ıslak gözleri ile derdin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder