Taş toprak sağanak yağmurunda gökten düşen sellerin

 

En keskininden ışıldayan bıçağıyım paslı bir gemiden koparılan demirin,

Eğrilen ipinden bileyli en güzel düşlerin.

Kağıdı kesiyor nefesim dahi,

Cebrailin emanetiyim,

Azrailin,meleklerin derisinden kınındayım.

Cennette doğan şehzadesiyim kaderin,

Her gün cehennemin sokaklarına kaçıyorum gizlenip,merak edip,

Geziyorum har ateşin şehrini,

Kor alevin yanmış kömür kokulu pırlanta bahçelerini her gün bıkmadan yorulmadan...

En keskininden ışıldayan bıçağıyım paslı bir gemiden koparılan demirin,

Eğrilen ipinden bileyli en güzel düşlerin.

Bundan başka "başka" kalmadı elimizde,

avucumuzda,

Umutlar çıra gibi sevgilim,ben bir kömür madeninin güneşsiz karanlıklarının en dibiyim...

Hayır lütfen hayır,

gülümseme bir karınca lokması kadar dahi bana bu karanlıklarda,

Tutamam kendimi,

Tutuşur yanarız önce arşın arşın teninden düşlerimize dek,

Kükremesi oluruz patlayan bağıran dağın,

Taş toprak sağanak yağmurunda gökten düşen sellerin sonra.

Yıkılır üzerimize taşlardan bu dünya.

Kıyameti oluruz bu aşk gezegeninin.

13.35 eli yüzü kara yazmalar ve düşler...