Tanrım tükürmüş en keskin duasını sanki hamuruma

 

Kurtarıcı kompleksine sahibim.

Neden,niçin ve ne zaman böyle oldum bilmiyorum.

Tanrının çamurunda yoğrulurken güçlü parmakları arasında,

Üzerime dökülen cennetin suyu nedeni belkide,

Sonra cehennemin alevlerinde pişeceğim tanrının fırınında yeterimce güçlenmek için.

Bu dünyaya düşmek için,

Düştüğümüzde kırılmamak için.

Bu dünya pazarı kaderimizin,herşeyin ardından.

Biz ise başlangıçta olanı,

Sonunda olacakmış gibi düşünüp düşlüyoruz boş yere.

Rüyalar unuttuğumuz dünü anlatıyor bizlere sevgilim,

Asla yarınlarımızı değil...

Kurtarıcı kompleksine sahibim.

Neden,niçin ve ne zaman böyle oldum bilmiyorum.

Aslanların üzerine koşan siyah beyaz bir porsuğum sadece.

Delisiyim bu bozkırın,bu kuru kabir sarısı çorak çayırların.

Aslanların üzerine koşan siyah beyaz bir porsuğum sadece.

Masum avlarını yakalamak için kullandıkları o korkuyu boyunlarına dolamak tek görevim sanki.

Neden,niçin inan bilmiyorum.

Çamuruma karılmış deliliğim sanki...

İstesem de,

Söküp atamıyorum bir türlü içimden.

Kurtarıcı kompleksine sahibim.

Neden,niçin ve ne zaman böyle oldum bilmiyorum.

Tanrının çamurunda yoğrulurken güçlü parmakları arasında,

Tanrım tükürmüş en keskin duasını sanki hamuruma...

10.15 tanrının tükürüğü geçirdi tüm yaralarımı.

Islak ekmek,çiğ et paradoksu...