Soğuk karpuz kokuyor güneşin taradığı saçlarının ardında seni bekleyen bir bahçe,
Bahçende inceden akan bir deniz kıvrılıyor ağaçların gölgelerinden vazgeçip.
Gecenin çığlığı bir soğuk ısırıyor ıslak boynumdan beni.
Kim üflese düşüyor ağaçta saklandığı yuvasından masum karnı aç çocuklar...
Ya yaşamak ya ölüm zaten ardından geriye kalanlar.
Soğuk karpuz kokuyor güneşin taradığı saçlarının ardında seni bekleyen bir bahçe,
Göğün fenerleri bir yanıp bir sönüyor sanki sırayla gözlerinde ışıldayıp,
Düşler mumyalanıyor gülüşlerinde,
Ölüler,canlı mı canlı dalgalanıyor göklerde...
Soğuk karpuz kokuyor güneşin taradığı saçlarının ardında seni bekleyen bir bahçe,
Bahçede kırmızı bir günah parlıyor dalında,
Avuçlarından kum olup akıyor sarfetmeye çalıştığımız tüm sözler dilimizde.
Soğuk karpuz kokuyor güneşin taradığı saçlarının ardında seni bekleyen bir bahçe,
Eski tozlu bir köpek bekliyor tüm unuttuklarımızı,
Korka korka kahraman olan çocuklar parkı yüreğim,
Üç atsa göğsüm,beş kanar ahım.
Sus sen,
Sus ki taşa basayım tüm kaşınan dün yaralarını sinemde.
Sus ki dursun dönmesi ızdırap şu dünya,
Diz çöksün akşamlar kağıtlarımdan selamsız kaçıp...
18.44 aşk üfledi nefesini dumanına,dem ağladı miras miras duvardaki yuvasına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder