- Yolu silinen karıncalar kayboluyor selinde toprağın.Sular süpürüyor geride bile kalmayan bütün endişelerini zavallı masumların. Kimsesiz kalan kaplumbağa sabahlar bıçaklıyor tepside kalıp yenmeyen sıcak ekmekleri. Soğuyor kinler dahi yenmeyen akşamların tabağında.Yalnızlık,kusuyor dilenip gün boyu cebine doldurduğu tüm gülmelerini...
Susuyor gök bile yağmurdan çamurdan saklanıp şimşeklerinden utanıp artık...
Sefiller,bağırdıklarında taç taktıklarına inanıyorlar hala;ne büyük yanılgı ey tanrım,ellerinden kopup kayıp göğünden düşenin kendini uçuyorum sanması...
08.01 sabahın yanılgısı seherin saçlarını okşamasıydı...serinliğin kefenin hafifliginden estiğini çok sonra farkedecekti...tüm değiştirebilme ihtimalinden birkaç durak sonra ancak gözlerini bir anda hissedip açtığında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder