duvarlar örmüşsün...

-etrafına duvarlar örmüşsün sanki.

-tüm yalanlar,hep yalandılar aslında...
ben sadece kendime yalan bir cennet ördüm cehennemin yüzümü yalayan alevleri ardında...


00.22

yüreğinin çıkrığından eğrilen...

yüreğinin çıkrığından eğrilen...
benim bir atkım vardı bir zamanlar...
yüreğimi tenimden daha çok ısıtan.
bir eli boynuma sarılı sımsıkı,
diğeri yüzümü saklayan kış güneşinden...
sıcacıksa eğer aşk,en sıcağından örülü;
dolabımın en erguvan yerine günbatımı kadar gömülü...

* dualar kadar kilit kıramazdı anahtarlar...sırf bu yüzden dudaklar değil,hep çilingirler suçlandı...

00.10'un keder ezgili ninnisi...

her koklayış bir arayıştır aslında...

birkaç limon çiçeği kurusun yüzümde...
bir yağmur ertesinin omzu olsun havlum tenimde...
yanıbaşımda sabun kokusu gülüşler duyulsun bazı bazı...
gün doğuşunu koklayıpta ölsün kalbim göğsümde...

* pişman örgülerde bere yalnızlıklar kokusu bu sonbahar sevgili...


23.46

her koklayış bir arayıştır aslında...geçmişe kesilen kısacık bir bilet belkide yüreğinde...

özledim.

bEN...

harf dahi olmasın...

bıraktım kelimelerin hepsini toprağına,
ıslansın...
bırakın terkedin kelimelerinizi,
tek harf dahi olmasın...

sadece,içimin anadolusu mu ağlasın...

00.58

dolaştım satırlarda...

yazmadım ama buradaydım,
dolaştım satırlarda...
dalında böcek misali
başıboş,yalnız...

23.41


bEN.. .

* teşekkürler fotoğraf sahibi.

tükürüğünde boğulan böcek...

sözlerinde ıslandı ilk önce dudakların susuzluğu;
sen birşey söyledin,
ve bir okyanus kıskandı yüreğini derinliğinden...
bu şehir artık dürüstlüğü kalmamış cümlelerin bataklığı sevgili,
çamurların içinde aşk arayan çaresiz ellerin kenti bu şehir...
belkide içine aşk değmiş bir HARF vardı belkide içinde diye,
tertemiz eller boğuluyor bu çamur şehirde hergün...


* tükürüğünde boğulan böcek kadar savaşmamıştı şehir yağmurun ardından...


zaman;
öğlenin şiş gözleri,ve asabi mahmurluğu bardağın üzerinde tüterken...


* dilbilgisi hataları ve noktalama yanlışları seçimlerimdir,gözden kaçırdıklarım değil.

12.36

tepeden tırnağa kırgın...

kutlu olsun...


22.29

kalemimde yalnızlığın dansı...

burnumda bir sabun kokusu,
bir gar sabahı tenimin gerisinde...
yazmaya harp etsem,
kendini vurur en düşman diye ruhum...
kalbimin yağmalanışıdır her atışı göğsünde,
keçede yanık kokusu,burunda kükürt kesiğidir gülüşün gülüşümde...
burnumda bir sabun kokusu,
ve bir gar sabahı tenimin gerisinde...
yazsam yazamam ne kadar uğraş versemde,
kağıda yığılışımdır kalemimde yalnızlığın dansı aslında...
yazmadım ama bu(a)radaydım...


* tenimi kessin diye kar buzdan rüzgara teslim etmemin nedeni,yaşamak denen mahmuzun soğuğunu tenimde bir anlıkta olsa hissetmek istememdendir;istemememden değil...


00.39

kutbun yıldızı'na dayamışım başımı...

bEN.. .

kifayetsiz adımları akrebin...

yazmadım hiçbirşey,
bakındım öyle boş;bomboş uzunca...
buradaydım hep,
ve uzaklara demirliydi gözlerim...

* bu diyarda,sitemin rüzgarları kederin yağmurlarını güdüyordu...

zaman,kifayetsiz adımlarıydı akrebin...ve dört dönüyordu yel/kovan...

00.04

kapat gözlerini,ört kapılarını gördüklerinin...

OY FELEK


- kapat gözlerini,ört kapılarını gördüklerinin haydi.

- isli cam gözlerde,alev alev sözlerini tutuşup yanar dilinin keçesi senin...bilmezsin...

- azalsın usul usul adımlarıyla terketsin bu odayı gaz lambasının dans edip belini sallayan ışığı...karanlığa sarılsın gözlerimiz sonra...

- ...

- göz gözü görmez bir yalnızlık kaplasın sonra tenimizi.görmediğin dudaklarım bir kibrit gibi tutuşsun tenine değen öpüşmelerde...

- zalım karanlıklarda tutuşur oysa ateş böceklerinin güneş kadar sıcak mumdan yürekleri...

- korkma bırak kendini bu karanlığın uçurumuna güvenle...zifirin denizine düş tenine bir kılıcın ucu sessiz saplanırmışcasına...tek ses dudaklarının yaktığı ezgiler olsun kulakların karanlığında...

- şimdi tut ellerimi,düştüğün çayırların üşüten rüzgarını silercesine avuçlarımdan.

- ...

- şimdi aç gözlerini,kendi tenini kesercesine yavaşça ama...acıyacak göz bebeklerin mum ışığının gözlerine dokunan parmak uçlarında belki...geçecek ama merak etme...alışacaksın...bir rüya pişirdim sana...damağındaki tat kadar hasret kat bana...

- oyy felek...

12.32

* şile bezi yelkenler sokağı...gitmiyoruz bir yere...gömülüyüz bu sokağa biz...

mısraların künyesi çakıldı damağıma sevgili'm...

gözlerim ağırlaşıyor sırtlandığı tüm yüküyle...
testi'nin ağzından taşan çeşme damlaları gibi dökülüyor bakışlarım ıslanıp,
yanaklarımın yolu çözülüyor koşturan sel kederlerin adımlarında...
dökülüyor yaşlar bir bir bakışlarımda ağırlaşıp...
dudaklarım ıslanıyor ağlayışlarda;
toprak kokusunda susuyor tüm gömülenler dilimin çam mezarlığına...
gözlerim ağırlaşıyor sırtlandığı tüm yüküyle...
bakışlarım düşüyor taşan nehrimin yüzünden derinlere...
dudaklarım ıslanıyor ağlayışlarda;
kaçıp uçmasın diye dilimde ısırdığım mısralarımda,
yosun kokusu bir ızdırap dağlanıyor...

gözlerim ağırlaşıyor sırtlandığı tüm yüküyle...
ağlıyorum beklenmedik bir eylül yağmuru gibi sonra...
ıslanıyor susan dudaklarımın sokağı,
bir şimşek çakıyor kapanan gözlerimin ardında düşlerimde,
ben çöküyorum bir duvara sırtımı miras bırakıp ardından,
ben ölüyorum sevgili...
dualar yarım ıslanan sayfaların çaresizliğinde...

* isyanlar,toprak kokusuna sarılıp uyuyor göğsümde...
ne kadar okşasam saçlarını,pış pış etsem yüreğini,
çığlık kıyamet gök yüzün yüreğimin gecesine...

02.33

mısraların künyesi çakıldı damağıma sevgili'm...
ve ben öldüm kimseye söylemeden sessizce...
yüzümde gülüşler şehit,
tüm ağlamalar hayin sayıldı sevgilim...
yobaz hıçkırıklar kırbaçladı üşüyen tenimi sonra yavaş yavaş;
düşbaz bir gülümseme örttüler yüzüme ardından,
soğudu dudaklarım,
titredi kelimeler dilimde...
ve ben öldüm kimseye söylemeden sessizce...
yüzümde gülüşler şehit,
tüm ağlamalar hayin sayıldı sevgilim...

HOŞGELDİN ÖĞRETMEN...

HOŞGELDİN ÖĞRETMEN

kararıyor şehir,
korkuyor kocaman düşleriyle küçücük gözler...
kalpte kırbaç sesinde bir kıvılcım uyanıyor sonra : adı merak...
sonra yeniden kararıyor şehir;
hergün biraz daha fazlaca belki...
ışık bekleyen böcekler gibi camda intihar çarpmaların ıssız sesleri.
cebinde cümlelerin azık belki...
durma yinede sen,
lokma lokma at adımlarını...
kararıyor bu şehir,
korkuyor kocaman düşleriyle küçücük gözler,
belli ki seni bekliyor mavi önlükleriyle umut umut
tüm korkan yürekleriyle masum veletler...

şşşttttt sessiz ol ve dinle,
ve duyuyor musun :
hoşgeldin öğretmen !!!
diye selam duruyor ahşap sıralarda tüm sadık düşler...
yüzlerde kızaran otuzluk ampul gülüşler...

00.20

* korkma sen depremlerden,tireyen bu şehrin dizleri sadece...


bEN...

saf mutluluğu içmek istiyorum...

saf mutluluğu içmek istiyorum...
başka hiçbir şey eklemeden içine,
kana kana...
tadı dilime çivi çakmışcasına,
kalsın ne konuşsam mesela...
saf mutluluğu içmek istiyorum...
katıksız...
tadı neye benzer unutmuşcasına,
yeniden keşfedercesine...
yudum yudum,
lokma lokma...
saf mutluluğu içmek istiyorum...
dudaklarından dudaklarıma bir okyanus dökercesine,
usul usul,
dalga dalga dökülürcesine sessizliğimden dudaklarının saklı cebine...
saf mutluluğu içmek istiyorum...
kokusu burnumda hayal gibi tütercesine,
saf mutluluğu içmek istiyorum...

* isyan ediyordu gaz lambası keçesine ve kelebekler gecesine...

oysa kalbimin kıymık sızısıydı bakışların...

00.02

bağbozumu saatlerin asmasında...

yazmadım ama buradaydım...
bağbozumu dudakların yamacındaydım...

00.21

bEN...

kinkanatlı uçuşlar akşamı...

böceğin,gökteki cennetine giden yoluydu seni anmak satırlarda...


23.50

GÖĞE YÜRÜYEN YOLUMDU ADIMLARIM...

GÖĞE YÜRÜYEN YOLUMDU ADIMLARIM...

bu şehrin büyüklüğünde kayboluyordu insanlar...
toprağın üzerindeki karıncalar kadar farkedilmez,
küçücüktük birçok zaman...
bir adımın altında,yüzlerce ölebilecek kadar güçsüzdük üstelik...

bu şehrin büyüklüğünde kayboluyordu insanlar...
sefilce kölesiydik aslında şehrin kanunlarının,
küçük prens masalında başrolü olsak dahi bu büyük oyunun...
akşam kolumuzun altında bir parça ekmek kırıntısıyla,
dönmek zorunda olduğumuz topraktan bir evimiz vardı belkide.

bu şehrin büyüklüğünde kayboluyordu insanlar...
toprağın üzerindeki karıncalar kadar farkedilmez,
küçücüktük birçok zaman...
ve kırıntısını teslim etmeyeni kırbaçlıyordu toprakh sarayında kraliçeler.
canı yanıyordu altı ayaklı yosma yüreklerin,
ama susuyordu gece tüm ihtişamıyla üzerlerine...

bu şehrin büyüklüğünde kayboluyordu insanlar...
başka bir kölenin çizdiği çizgileri yürüyen köleler,
adımlıyordu sabahı...
yapmak zorunda olduğu şeyi yapmaya devam ediyordu göğünde güneş gibi her ruh.
çünkü çivisiydi bu yanan ahşap evin her biri...

bu şehrin büyüklüğünde kayboluyordu insanlar...
denize fırlattığın küçük bir çakıl'ın suyun üzerinde duramayan sonu gibi...


* işte bu yüzden terkettim ben ;

o labirent yollarını karanlık yuvanın,
bencil kurallarını ekmek kırıntısı yolların,
diğerlerinin köle beyinlerini,sözlerini,
katil adımların hiç vicdan azabı çekmeyen uykularını yüreklerini,
tüm pirensleri,pirensesleri,
tüm kıralları,kıraliçeleri...

terkettim tüm dünyayı...

ve ben tüm köle beyinlerin paralelliğinden kırıp zincirlerimi,
tersine yürüyordum artık sizin dünyanızı...
siz beni işte bu yüzden DELİ saydınız;
oysa benim göğe yürüyen yolumdu adımlarım...


** pirensler,pirensesler,kırallar,kıraliçeler'deki yazım yanlışı bile bile tercih edilen seçimlerimdir...

18.17

bEN...

susulan çığlıklarımın kentiydi yüzün gözlerimde...

yazmadım ama buradaydım...


03.07

bEN...

üzüm kokan dudaklarının duvarları...

dudaklarının duvarına sarılan üzüm dallarının altından yüreğine,
incecik bir karınca yolu inerdi senin...
senin bile bilmediğin belkide..

dudaklarının üzüm kokusu duvarıydı gülüşler,
gülüşlerinde doğan güneşler...
ve dilimde doğan satırlar,
dilimin evlatları...
satırların gölgesinin en yakıştığı yerdi,
üzüm kokan dudaklarının duvarları...
sen bilmesende
ben mısralarımı oraya yazardım hep gizlice,
dudakların duvarına sarılan salkım yaprakların altından yüreğine...

dudaklarının duvarına sarılan üzüm dallarının altından yüreğine,
incecik bir karınca yolu inerdi senin...
senin bile bilmediğin belkide..

ve ne zaman tatlı gülüşünü ısırsan kazara hafifçe,
ben ateş banyosundan yeni çıkmış bir keskinliği öperdim sanki,
bıçağın dumanlı ıslak gecesinde...

00.26

zaman;
tenime saplanan yetim kurşunlar sızlardı sen tenime değdiğinde...ve heybesinde kırık bir buğday tanesine yazılı şiirlerimi taşırdı o karınca,karınca adımlarının izlerinde...

bEN...

SİPARİŞ AŞKLAR KÜTÜPHANESİ...

SİPARİŞ AŞKLAR KÜTÜPHANESİ...

bir kitap çekiyorum içime,
bir düşü ciğerime...
kırık bir sandalyenin sesi kadar günahkarım bu kütüphanede bende.

bir kitap çekiyorum içime,
bir toz tanesini nefesime...
kırgın bir kuzgun bakışı kadar kan davalısıyım bu kitaphanede bende.

bir kitap çekiyorum içime,
sonra bir sayfa çeviriyorum sırf sayfanın kendine has sesi için kendime...
kin güden bir çoban kepeneği kadar ateş pahasıyım bu hanede bende...

* tene atılan kesikler kadar yaşamı hissediyordu ezan bahçelerinde beşparmak ağaçlardan buğday toplayan güvercinler...her kanat çırpışında kollarımız kanıyordu oysa...

21.55

bEN...



VE KIRILDI TÜM YUDUMLAR DUDAKLARIMIZDA ÖYLECE...

bir helke keder...

alev alev kızgınım,
köz be köz yangın yeri deliliğim...
sevmiyorum ademoğullarını,
havvakızlarını...
kırılmış kemiğinde kaburgan,
fincanında dürüstlük ey insanoğlu...
yalnızlık zor kıymık,çıkmaz öyle kolay kolay sızısı teninden...
varsa yoksa üçü beşi işte,
yürüdüğümüz,ahretlik diye yüzümüzü
sürdüğümüz...
ah aah bir helke keder bu,
içsen için,döksen toprağın yanar...
alev alev kızgınım,
köz be köz yangın yeri deliliğim...
dökülse dilim,sussa yürek kanar...

21.57

zaman,çekirdek düşler saati ellerinde...oysa tuzu dudaklarındı bu karanlıkların...

takvimden düşen dün yaprakları...

- bir kum saatisin sen;usul usul adımlayan bu yaşamı...

- * içimden derinlerime incecik akan kumsun sen,tane tane dudaklarıma değip ruhuma zamanın yaprakları diye düşen...(söylenmemiş olan)


mevsim;zamanın usul usul yürüdüğü zamanlar yanıbaşımızdan geçerken...

00.28

bEN...


* süpürülmemiş sözler sokağı...

SEN OKUMA BENİ LÜTFEN...

ELDE EMEK YOLLAR...

dostlarım haklı çıktılar belli ki,
kopyalanan üsluplar,teknikler ve nefeslerin dünyasında,
ne kadarda komik görünüyor kralın kıyafetleri ile aynalarda salınan soytarılar.
yazık...çok yazık...
çalınır demişlerdi bana daha önceden beri oysa...

kopyala yapıştırcılar dünyasında mide bulantısı saatler bunlar...
yazık...
çok yazık...
yazmak nedir bilmemişsiniz hiç AMA HİÇ belli ki !!!
daha kendiniz olamadan,kendiniz kalamadan nasıl bir kalemde sonsuz olabilirsiniz ki siz ?
vazgeçin bence...
daha özgün,daha kendi olabilen ilkokul çocukları görürken önümde,
hiç ama hiç şansınız yok bu dünyada fikrimce...

tek bir tavsiyem var size hırsız bukalemun kaleminde dinlesin diye :
okuma bu sayfayı bence !!!

copy paste çöplüğünde eşelenmişsin zaten yeterince...
halbuki ilk okuduğumda sevmiştim senin farklı kendine has üslubunu ben,
şimdi ise geçmiş bana kırık aynalarla kendimi gösteriyosun,
üzgünüm ama midemi bulandıryosun...

SEN OKUMA BENİ LÜTFEN...kendi iyiliğin için hatta bakma bile buralara bir daha...

* salakh şehrin kayıp ruhlarını azarlarken...

üslup NEFES gibidir ey adam,
ve her nefes eşsiz,kainatta tek misali kendine ait bir tat taşır özünde...
kendi ciğerlerine neden başka birinin NEFESİNİ HAYAT diye çekesin ki ?
böyle düşün ve kendin ol bence...


arkadaş üslup,teknik,kelime oyunları,metaforlar,dizilişler,cümlenin devrikliğinin o bende kıvranan yönü dahi kopyalanmaz ki be yuh YUUH SANA !!! kendin ol be adam kendin ol,çünkü o zaman bende yanında olurum...

21.17

bEN...

akşam adımlarında...

yazmadım ama buradayım...


22.21

hani şu fall dedikleri...

eylül bana yazdırır hep nedendir bilmem...
hoşuma gider ezelden beridir eylül,ekim,kasım zaten...
hani şu fall dedikleri,
baharımın sonu,finali...
eylül bana yazdırır hep nedendir bilmem...

haydi sararalım solalım yeniden çocuk,
ve yazalım çöp başında açtığımız mavi kurşun kalemimizden dünyayı.
haydi sararalım solalım yeniden çocuk,
dökülelim dalımızdan kağıtların üzerine yaprak yaprak,harf harf...


14.53


*içimizde yağmur yağıyor sevgili,ve bulutlardan bir bornoz giyiyoruz üzerimize...

mevsim;saçak altlarında sığıntı serçe mısralar zamanı yüzümüzde...

köy elması,bayat ekmek ve siyah gazoz...

köy elması,bayat ekmek ve siyah gazoz...

tüm paketleme(kesinlikle ambalaj değil) kitap sanayisi zımbırtılarını tükürerek;
çıkın gidin özümden ve üzerimden...
anlatılanlar,içimizden dökülenler bitmedi diye üçlerim ben yazdıklarımı,
bir pazarlama satış taktiği olarak iğreti,boş sakız cümleler çöplüğünü
veremem ''İŞTE BU'' diye kimselere...

zaten buda benim kahvaltım,üçleme falan değil...
ama gözüme kulağıma hoş göründüler,olabilirde.


14.40

* zaman,kinaye sanatından ebruli eleştiriler dökülürken...

sözlerim ARTIK şafağı kararan elife...


bEN

kızgın kalbinde kaynayan LAV üzüntüler yanıyor gülüşlerinde...

merak etme sevgili'm,
ardımda durduğun yerde,duyuyorum dudaklarından düşen her fısıltılı sesi.
sitemkar çarpıyor yüreğin;
haklı da üstelik,biliyorum...

merak etme sevgili'm,
hissettiklerini süzüyorum güzel bakışlarından,
bir bardak leylak çayı gibi özenle dokunuyorum yüzünün yapraklarına üstelik...
kızgın kalbinde kaynayan LAV üzüntüler yanıyor gülüşlerinde,
görüyorum...

merak etme sevgili'm,
taştan samimi kasaba yolları üzerinden,
bir rüzgara veriyorum fısıldadığım sözlerimi bir sevda mektubu diye,
az sonra omzuna bir bülbül konacak sakın korkma,
onu kanatlarından şu tatlı rüzgar tutacak,
ve sana mektubumu okuyacak,
tembih ettim sessizce ama...

merak etme sevgili'm,
sitemli yağıyorsun şu sıralar dinliyorum,
ıslanıyorum sağanak sözlerinin altında üstelik kaçmıyorum,
şemsiyemi evde bıraktım bilerek...
seninle ıslanmak istedim sanırım...
kızma,biliyorum çünkü...
haklısın üstelik...
ilk hatayı ben yaptım,bunu henüz anlıyorum...


14.09

bEN...

* yazarken ezginin günlüğünden küçük gemi'yi dinledim tekrar ve tekrar;onların okumadığından olan şarkılardan...
nedeni yok;anı bütün tazeliği ile paylaşmak adına sadece söylemek istedim...

dip not : yazıda farkedilen tüm dilbilgisi hataları,bilinçli seçimlerimdir.