İçimde bahçeler var.
Onlarca çay bardağı topraktan mülkümde,
Hepsi elele tutuşmuş bekliyor göğü,
Yağsın diye ilk defa sevişiyorcasına,
Damla damla narince düşüp dokunup,
Aynı zamanda,
Sağanak her saniye ölüp ölüp tekrar dirilircesine...
İçine yağmur dolsun istiyorlar,
Aşk gibi.
Saf.
Tertemiz.
İçimde bahçeler var.
Ve dert çicekleri açıyor gülüşlerimin bahçesinde.
Kurak toprağın yazı.
Temmuz kini,tutuyor nefesini içinde,
Esmiyor gün.
Yanıyor cennet bile.
Ve dert çicekleri açıyor gülüşlerimin bahçesinde.
Kurak toprağın bin dereceden dökülen ışıltılı gözyaşları,
Çay bardakları...
İncecik dantel gönüllü usta nefeslerin şiirle üfleyerek dudaklara ördüğü.
Kan kırmızı sohbetin sıcacık suyu yakar utanan dili.
Ve dert çicekleri açıyor gülüşlerimin bahçesinde.
Dudaklarından dualar dökülüyor,
Göğsünün kutsal göğünden nehirler yağıyor bahçemde çehreme.
Bardaklar bahçeme dizili,saklı kimisi,
çimenlerin eteğinde eli,
kimisi açıkta sobelenmeye hazırcasına meydanda.
Bardaklar el açmış,iman tahtasını kesmiş açmış içini her biri,
bekliyor bulutlardan çalmanı bulutun derdini,
yağmanı...
Ve dert çicekleri açıyor gülüşlerimin bahçesinde.
Bardaklar dualarınla doluyor.
Kırılıyor gurur çıt çıt kolayca gözlerinde,
Çatlıyor duvarları o güçlü kalelerin yüzümde.
Ve dert çicekleri açıyor gülüşlerimin bahçesinde.
Bir cennet hayali düşüyor bir vaha gibi yüzüme sonra o yemyeşil çölde,
Gül kurusu çıtırdayan yapraklara basıyorsun çıplak ayağını bahçelerde,
Ben sesini dinliyorum bana yaklaşan ama asla yanıma gelmeyen adımlarının,
gözüm kapalı,uzanmışım her şeyden vazgeçmiş gibi sereserpe ve yerde.
Ve dert çicekleri açıyor gülüşlerimin bahçesinde.
Göğe bakarken ve yüzünü beklerken orada,
Yüzümde dualarının serin dut kokusu esintisini kurutup saklıyor tüm rüyalarım...
Dedim ya,
İçimde bahçeler var,
Ben seni sekizincide bekliyorum...
10.57 dilimde iğneli bir yemin sızlıyor içimin kindar göğünde...yanıyor dilimin çölü...ve göğsünün kutsal göğünden nehirler yağıyor bahçeme...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder