Yaprak açıyor kederinde gülüşün,
Kan sızan yarasında sol yanının,
Güllerden,arsız bir sarmaşık göğsünden yüzünün duvarına tırmanıyor...
Sokağında bir merdiven,şiirler ve kediler yamacında huzurla uyuyor...
Yaprak açıyor kederinde gülüşün,
Kan sızan yarasında sol yanının,
Güneş,tutulmuş sana ışığından renginden vazgeçip,
kararıp gece oluyor uğruna...
Karanfil kokuyor kim ciğerinden içindeki dumanı üflese,
Düşler dahi buharlaşıyor gözlerindeki yaşı silebilmek için,
Martılar susuyor tüm çığlıklarını sabahlardan çekip,
Sen uyuyabil huzurla birazcık daha diye sadece...
Yaprak açıyor kederinde gülüşün,
Kan sızan yarasında sol yanının,
Rüzgarlar doğuyor yüreğinden,
Erteleniyor içimde tüm vapurdan sefer heveslerim...
Kaybetmeden daha henüz,
üşüyor kanım damarlar içinde,
Yeşilden bir ırmak gibi kollarımda yaşamak,
Kessem kızıl bir ırmak doğup uçuyor sanki kollarımdaki yuvasından...
Öpsem,
İçimizde büyüttüğümüz tüm bebekler uyanıyor, yanardağlar gibi aslan olup kükrüyor yağarken alevlerden bir yağmur ile tepemizde gökler ...
Lav sızıyor güzel dudaklarından bir nefes gibi,
Yakıp geçiyor içimde neyi kimi görse erimiş bin derece bir aşk,
Dilinde hecelerimiz,
Dilinde,iğnesine takılmış bir "şu an",
Durmuş yürümüyor gözlerimizde,bileklerimizde akrep ve yelkovan...
Fizik nefes alamıyor,ölüyor yüzünde ellerinin kokusunda,
Dünya dönmeyi unutuyor bazen seni görünce.
Yaprak açıyor kederinde gülüşün,
Kan sızan yarasında sol yanının,
Sağ yanağımda elinin tersi bir tanrıça vuruyor sapanıyla yüreğimi...
Al vurulmuş bir beni eve götür avuçlarında,
penceredeki saksıya göm,sula beni ve tüm ölümlerden uyandır...
16.23 aşk yayı gerilmiş;kaburga kemiğimi kırıp almış bir okçu tanrıça,ruhumu içmiş iliklerimden süzüp düşlerimi ve doğurmuş kendini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder