Bülbüller karşıladı bir koro misali beni o karanlık sabahların arasından tutup ruhumun kollarından,
Ateşi,üryan ayak yürüyen çıplak dilencisiydim ben bu alemin.
Cennetin kapısında uyuyakalmıştım o gece sanki haberim yokmuş üstelik.
Ruhumun kollarından tutmuş yakalamış beni tanrımın merhameti,ve perişandı yüzüm ışığı güneş şu yaşamak tiyatrosunda,
Sahnede yalnız,yapayalnız,
Aklımdan silinmişti her kelimem,söylenebilecek her ne varsa dilime duşebilme ihtimali olan,çoktan çekip gitmişti,terketmisti zihnimdeki köyden taş evini her hece...
Güneye uçmuştu tüm yaz kuşları...
Bir fısıltıydı tek nefesim dilimin avuçlarında sımsıkı saklı,ve kimseler duymuyordu halimi...
Bülbüller karşıladı bir koro misali beni o karanlık sabahların arasından tutup ruhumun kollarından,
Ateşi üryan ayak yürüyen çıplak dilencisiydim ben bu alemin.
Ey tanrım,söyle bana lütfen,
Yoksa ben öldüm mü...?
Biliyormuş gibi yapamadığım tek cehaletimden,
At iğneni altından eğrilmiş misinan ile çek beni,at sonsuz merhametten göğsünün okyanusuna beni ey tanrım...
08.09 bir seher duası.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder