Koparılan bir düğmenin dayanılmaz acısından yazıyorum bunları sana.
Göğsümde kavrulan ruhumun avuçlarından dökülüyorsun kocaman bir kesikten dolup kızıl kıyamet sıcacık bir dere'cesine akar gibi...
İki kavak boyu beton binaların göklerinden yağan keder damlaları.
Koparılan bir düğmenin dayanılmaz acısından yazıyorum bunları sana.
Kalbimde kağıt kesikleri.
Kalbimde senden kalma eski mektuplar,sözler...
Kaybedilen hisler vadisi ağlamaklı yüzünde,
Savaşlar ve tutuşan öpüşmeler öğleni.
Koparılan bir düğmenin dayanılmaz acısından yazıyorum bunları sana.
Yokluğun,kalbimde bulamadığım bir kıymık sanki,
Gülüşün sızım sızım sızlıyor elimi attığım her öğlenin gölgesinde...
Koparılan bir düğmenin dayanılmaz acısından yazıyorum bunları sana.
19.27 fiN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder