sessiz bir haziran açtı agaç dallarında çiçekler bu sene...
şimdi çıglık çıglıga bagıran bir temmuz doguyor beyaz çiçekler içinden...
uzun zaman oldu sabah güneşinin ilk ışıklarını taç yapamadım papatya dalları gibi başıma...
sabah güneşinin ilk kuş seslerini dinleyemedim en sevdigim şarkı diye uzun zamandır...
uykularım kime emanet acaba...
ruhumda anlamsız bir gel git çekimi yaşanıyo geceleri bu aralar...
yaşam çekiliyo içimden usul usul sessizden...
yaşama sevincim ölüm döşeginde sanki...
yaşamak istegim yüzemeyen bir balık gibi sırtüstü döndü gecelerime...
masal kadar güzel buz gibi bir hayat eriyor işte gözlerimde...
yaşam sevincim ölüm döşeginde şimdi...
mirasım süzülüyo gözlerimden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder