Eli toprak bir çingene tükürdü bıçağına

 

Eli toprak bir çingene tükürdü bıçağına,

Ve yemin verdi elini kesip andına.

Kanını toprak içti,gözlerini yeşil rüzgarlı çayırlar ve sonra.

Ve günlerden bir gün bir kıyamet açtı ruhumda bir şubatta,

Toz toprak oldu tüm sözler sonra bir anda.

Öldü tüm çingeneler ve yeminler sokakta.

Adı savaş oldu oğlumun,

Adı sessizlik oldu kabrimin.

Eli toprak bir çingene tükürdü bıçağına,

Ve yemin verdi elini kesip andına.

Pili yarım saat dayanmıyor artık radyomun,

Piller bile yaşlanır ölürlermiş anladım.

Tozmuş toprakmış her yer,her şey,

Artık silmiyorum bıraktım...

Ve günlerden bir gün tersi dönmüş bir böcek bacağını oynatacak yeniden ruhumda,

Kalbim yeşillenecek filiz verecek solumda,

Ay ışığını yakacak tertemiz beyazdan da beyaz denizden bir çarşafa ve sonra,

Sen geleceksin tülünü çıkarıp da yeniden ruhuma,

Her şey yeniden başlayacak işte tam o zaman...

Eli toprak bir çingene tükürdü bıçağına,

Ve yemin verdi elini kesip andına.

Sevmekten düştüm de ben çoktan,

Kırıldı kolum kalbim kanadım,

Uçamadım da bir daha ne kadar denesem de onca,

Dedim ya sevgilim,

Sevmekten düştüm de ben çoktan,

Düşemem senden asla ve asla...

11.57 yuvasından düşen yavru bir kuşla ,ağaçtan düşen küçük bir çocuk arasında bir yerde saklandım,sıkıştım kaldım...