Güneş kesiği omuzlarından öperken seni

 

Dikenli telllere dolanmış ellerim bedenim,

Her yer kan revan,

Seni sevmişim.

Aşk çiçekler gibi değilmiş hiç sevgilim,

İnanma sakın ha,

Tüm anlatılanlar yalan.

Dikenli tellerine yakalanmış dolanmış özgür bir hayvandı ruhum,

Vahşi dediler arkamdan belki,

Oysa özgürdüm sadece...

Dikenli telllere dolanmış ellerim bedenim,

Her yer kan revan,

Seni sevmişim.

Aşk çimenlere çıplak ayak basmak değilmiş hiç sevgilim,

Taş kesiği diken sızısı imiş her adımda ve adında,

Lakin ve ancak şimdi anladım...

Dikenli telllere dolanmış ellerim bedenim,

Her yer kan revan,

Seni sevmişim.

Can yangını imiş düşünmek,düşünmemek,

Ve su içen yeşil ağaçlar da yanarmış,

Ne yazık ki,

Anladım...

Aşk perçeminden begonviller akan bir evin bahçesi, 

gölgelerinden seni seçip izlemenin huzurlu düşü değilmiş sevgilim,

Güneş kesiği imiş,

ışıldayan omuzlarından öperken seni,

buzla dövdüğüm dudaklarıma kızmakmış canını yaktılar diye...

Dikenli telllere dolanmış ellerim bedenim,

Her yer kan revan,

Seni sevmişim...

12.14 öğlenin güneşi denizin mavisini yazıyordu defterine...

nefesini sakladım kurutup sayfalar arasına...

sonra açıp koklayabilmek için o aynı mutlu sesini bir kez olsun daha...