dokuz yaşımdan terkim çocuklugumu
gülüşlerden emekliyim dokuz yaşımdan yaşamı
inanmadım elimi bırakmayacak bir elin varlıgına hiç...
gülüşlerden emekliyim dokuz yaşımdan yaşamı
inanmadım elimi bırakmayacak bir elin varlıgına hiç...
avuçlarımın yangınlarında tüm sarılmalara susamış halde
bıraktım ellerimi boşluga sadece...
çok kısık sesle dinledim radyoyu hep geceleri
korktugum şarkılara çarpmasın sandalım diye
gözlerim agladılar , bakışlarım agladı , sözler agladı , eller agladı , parmak uçları agladı
ama silmedim , silmedim hiçbir yaşı onlardan
aglamalarına kurudular , gözyaşlarıyla üşüdüler ve uyudular çocuklar gibi
ama agladıgımı görmediler hiç
yastıgımdadır bütün gözyaşlarımın mezarları
şehit yaşlar büyüttüm döktüm karanlıklarda
ölümü haketmemiş yaşlarımı gömdüm yüzlerce defa yastıgımda kazdıgım çukurlara
çok üşüdüm çok üşüdüm çok üşüdüm...
yinede üşüdüm demedim bir kere bile , dokuzumda bıraktım üşümeyi
ve bıraktıgım yerden geri dönüp almadım hiçbir pişmanlıgımı...
çok kısık sesle dinledim radyoyu hep geceleri
korktugum şarkılara çarpmasın sandalım diye
gözlerim agladılar , bakışlarım agladı , sözler agladı , eller agladı , parmak uçları agladı
ama silmedim , silmedim hiçbir yaşı onlardan
aglamalarına kurudular , gözyaşlarıyla üşüdüler ve uyudular çocuklar gibi
ama agladıgımı görmediler hiç
yastıgımdadır bütün gözyaşlarımın mezarları
şehit yaşlar büyüttüm döktüm karanlıklarda
ölümü haketmemiş yaşlarımı gömdüm yüzlerce defa yastıgımda kazdıgım çukurlara
çok üşüdüm çok üşüdüm çok üşüdüm...
yinede üşüdüm demedim bir kere bile , dokuzumda bıraktım üşümeyi
ve bıraktıgım yerden geri dönüp almadım hiçbir pişmanlıgımı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder