cam gibi kırılıyordu tüm taşlar...

cam gibi kırılıyordu taşlar ve sonbahar yaprakları gibi düşüyordu gözden yaşlar...

gözlerde şafak güneşinin kızıl kızarıklıgı...

cam gibi kırılıyordu taşlar ve güz yapragı gibi düşüyordu gözlerden yaşlar

yüzümün çizgilerinde bir ırmak kuruyordu bu agustos

kagıt gemilerim yan yattılar kurumuş çatlak toprakların üzerinde

kurudular ...

cam gibi kırılıyordu taşlar ve yagmurlar gibi düşüyordu gözlerden yaşlar

canımız yanıyordu , dileklerimiz boguluyordu bu yangınların içinde ...

ve bu yangın hiçbir denizin söndüremeyecegi kadar ıslaktı ...

bu yangın sendin ...

cam gibi kırılıyordu taşlar

kekik kokusunun dag eteklerinden köylere döküldügü gibi dökülüyordu gözden yaşlar

peşpeşe gemiler ayrılıyordu iskelemden uzaklara

kaç insan varsa avuçlarımdan kayıp açıklara yüzüyordu tüm dostlar

dibinde kalan son bir yudum ışıgını yudumlayıp bitirdi karşı binanın ışıgı açık odası

gecenin epeyce ilerlemiş saatleri , çok derin ve koyu mavi sularıydı artık zaman ...

ışıklar kapandı

karanlık geceligini giydi gece ve kayboldu tüm gölgeler ve tüm arkadaşlar

radyoda sessizlik çalmaya başladı

kulagımda lambanın sıfıra yakın fısıltısı ...

kulagımda sen ...

cam gibi kırılıyordu tüm taşlar

ve egiliyordu giyotine giden teslim tüm başlar

bir dag başıydı gözlerim

mevsim şubat yagmuruydu

ve bir papatya çayırıydı gözyaşlarım

bir yaprak yaş seviyor diyordu , diger yaş sevmiyor

pırıl pırıl bir güneş çalıyordu radyoda

ve bir deniz şarkı söyleyip sıgıyordu bir deniz kabugunun içine dalga sesleriyle beraber hemde

sıgamadım bir türlü kocaman çayırlara ...

cam gibi kırılıyordu tüm taşlar

ve kalbinden vurulmuş bir yaralının kanı gibi durmadan akıyordu gözlerimden yaşlar...

ve kurşunum pirinçten

durmuyordu gözlerimden akan yaşlar ...

kurşunum sen ...

cam gibi kırılıyordu taşlar ...

ve hayaller tuzla buz...

karşımda kadavra bir bina uzanıyordu buz gibi ,

binanın ışıgı yanan bir odasının aydınlattıkları ve onların gölgeleri dosttu bana karanlık odamda ...

ben odamın sag üst köşesiydim bu gece ...

örümcegin agının dantel örtüsündeki duvardım bugün ...

cam gibi kırılıyordu tüm taşlar

ve newtonun elmaları gibi düşüyordu yere gözlerimden bütün yaşlar ...

seni özlüyordum cebimden düşen her saniyemde ...

seni aglıyordum her dakika ...

ve akrebim yelkovanıma sürgündü benim ...