dikenli telle çevrilmiş bakışlarımda,
tuzak zamanlar büyütüyordum...
beşiği gözlerindi bebekliğimin oysa...
eğer sorduğun buysa...
sallana sallana büyüdüm...
şöyle pat diye başlayıp
şak diye biten kısacık şiirler yazmak istedim hep...
beceremedim...
bakışlarımda ne zaman plastik top patlasa,
olgunluğum güldü yüzümde,
ve çocukluğum ağladı içimde hep,
ama hep...
pat dedi düştü ilk mısra kağıda hınzırca,
tutamadı ardından gelenide hiçkimse...
üçüncü ikinciyi kıskanıp geldi belkide,
ama kalem virgül'ü unutamadı...
ve şak diye kapandı hapiste dört duvarın ışıkları...
kimse kimseyi sorgulayamadı...
şak diye kapandı mahkum gözlerin aslında uyumayan göz kapakları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder