Bir iki üç...
Söylemek kolay,yazmak zor bazen.yaşamak lazım gelir.
Dört beş...
Her şey hallolur mu gerçekten,zaman merhem paradoksu var mıdır yaşama giriş dersinde.
Altı yedi...
Sessizlik,sürdüğünde çok can yakan fakat yarayı iyileştiren bir ilaç mıdır peki.
Sekiz...
Gözlerini kapat her yer yanıyorken bir mili saniye de olsa mavi devekuşu olur mu,iyi gelecek güven bana.
Dokuz on...
Her yemeğin sonu tatlıdır,kapanış acı bir lezzetle son bulmuş olsa dair merak etme.
07.39 huzur üfle kaşığına,daha çabuk soğur çorban...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder