- hasta bir çocuk olmanın,daha doğrusu sürekli böyle hissettirilmenin esaretinde büyümenin sendeki duygu durum halini hatırlıyor musun ?
- Şamanı ölmüş ve tanrısını arayan çocuklarıydık soğuk umman çayırlarında bu gezegenin...baktığın zaman hiç bir şey eksik değildi yaşamak için aslında.ama içimizde bedenlerimizden büyük bir eksiklik nefes almaya ve büyümeye başlamıştı sanki.ve ama nefeslerimizin her adımını acıtan ve yoran bir pranga vurulmuştu sanki genzimize.zifiri karanlığa düşmüştü ruhlarımız,bir kırıntı ışık arıyordu gözlerimiz,ruhumuz deliler gibi.ve o ışığın bir yardım mumundan mı yoksa bir tüfeğin ucundan mı geldiğinin bir önemi yoktu galiba bizler için o zamanlarda...o kadar korkmuştuk işte...
11.37 düşmanı kesen kılıcı tutan elin,kaleme düşen gönlün hiç mi günahı yok diye sordu bir masum...haklıydı kendi için.haklı buldum üstelik.ama yine de sızladı tüm yara izlerim, yıllar yaşında olanlar dahi üstelik...günahları soyunup giriyorum senin sonsuz ölümsüzlük denizine şimdi.üryanım ama üryan kalmak zor,ağır geliyor çıplak bedenim dahi bana.bedenimi de soyunsun istiyorum bir karınca kırıntısı kadar ışıktan ruhum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder