Rahmi arnavut kaldırımları eniğin.
Suyu yağmur.
Aşı kuru ekmek öpüp koyulan duvar üstlerinden.
Oyuncağı kelebekler yazdan,
Okulu bir çocuk parkı belki kumda oynayan beş yaşında öğretmenlerden.
Rahmi arnavut kaldırımları eniğin.
Rüyaları hep annesi tüm öksüz yiğitlerin.
Savaşmak zaruri mi peki,
Yaşamak için midir savaşmak yoksa
Savaşmak için midir yaşamak,hiç bilmezim.
Böceklerin yaşamak kanunu sanki bu,
Ama bir böcek değilim...
Üzgünüm adına franz,tüm insanlık adına senden çok özür dilerim.
Rahmi arnavut kaldırımları eniğin.
Mevsim ağustos,
Ve üzgünüm affet karınca,
Ama ben şarkımı söylemeliyim...
10.51 asal gözyaşları yüzümde nehir,ve akıyor yanaklarımdan bugünün elini tutup şu kadim zaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder