17 Ekim 2008 Cuma

çarpıyorum çarpım tablosunu,kapıyı,herşeyi sana...

iki kere iki beş diyorum
çarparak tüm kapıları hışımla
sıfır ayın elemanı oluyor bende
yutan elemanı yok bu ayın
yenilir yutulur cinsten degil bu hayat
çarparak tüm pencereleri kızgınlıkla
çarpıyorum tüm tabloyu yüzüme
iki kere bir üç ediyor işte
bir fazla yada bir eksik
ne farkı vardı hani sence
iki kere üç yedi diyorum ezbere
hatta yedi bitirdi
iki kere dört onbir
haydi uzun zaman oldu
çok özledim
gel bu gece rüyama gir
çıkıyor sonuç ilkokul bilmişligim ile...
ilkokul önlügüm mavi olsada benim
siyah beyazdı bütün fotograflarda tüm düşlerim...
siyah beyazdı bütün gülüşlerim...
ve ben ilkokulda her fotografımda
asık suratlı bir ihtiyardım sanki
gençligini hatırladıkça yaşlanan...

Hiç yorum yok: