Nefrete sevgiden daha çok güveniyorum dedi şeytan; çünkü nefretin sahtesi olmaz...dedi ve yanıldı şeytan...aldandıgını yanıldıgını bıle bıle yanıldı...
halbuki kaç korkak haykıramadıgı için içindeki büyük aşkı , gerçek olmayan nefreti yalan bir maske gibi takmıştı yüzüne sevdigine karşı oysaki ...
bunu en iyi şeytan biliyordu...kainattaki en sevdigi OLANI yalan bir nefreti yüzüne giyerek terketmemiş miydi istemeye istemeye...
işte bu sebepten vicdanını uyuşturan sözler sarfedip yutmaya çalıştı hep ; kalbindeki beynindeki acıları avutması için içinde...yalan yatıştırıcılar haplar gibi sarılacak güçsüz kuru dallar aradı avunmalar için...
ve Nefrete sevgiden daha çok güveniyorum dedi şeytan; çünkü nefretin sahtesi olmaz...dedi ve yanıldı şeytan...aldandıgını yanıldıgını bıle bıle yanıldı...bir yalanı kendi kendine uydurup , ona sarılıp uyudu şeytan, üşüdügü yangınların içinde yalan rüyalara sarılıp uyuyakaldı şeytan sonra...kendi uydurdugu yalan bir masalı örtüp üzerine, korkmuş küçük bir çocuk misali kapadı titreyen göz kapaklarını ateşe...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder