Gökte ay kainatta güneşler var.
Umrumda değil.
Sıkışmışım bir tabutluk et,kan,kemik bir sandalda.
Nefes alamıyorum.
Kelepçelemişler ciğerimi sanki,
Esir tüm nefeslerim.
Gökte ay kainatta güneşler var.
Bir ağlamalar ülkesi var karşımda.
Yolunu bilirim ama gitmem.
Ben şehirden uzak dağların çocuğu.
İki keçi ve bir at ruhum ömür denen kırık porselen bir tabakta.
Gökte ay kainatta güneşler var.
Evinde kıyametlerin turşusunu kuruyor güzel teyzeler.
Bir pilav bir kaşık yoğurt ve sen.
Kim deli kim ölü hiç bilmeden.
Sövsen dokuz ocakta,on şubatta üstelik hiç üşümeden.
Gökte ay kainatta güneşler var.
Bilemem.
Döksem kussam tüm içimi,biriktirdiklerimi,
yalnızlıklarımı,kinimi ve ateşimi Süphan gibi,
Yine de hafifleyip ölemem...
Gökte ay kainatta güneşler var.
İçimde sen...
08.54 bilim adamları.bilimin adamları.tüm bilmelerin adamları.bilen adamlar.binbir yalan.bir doğru.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder