Çayım ılık,
Penceremde kuşlar var.
Ekmek ufalamadım oysa.
Çiçekler küs bana,öyle bir yeşiller bu gün.
Saz kırık,kaşık çatlak.
Geçmişi özlüyor belli ki ağaçlar.
Çayım ılık,
Savaşım büyük.
Duramam artık,geçtim çoktan o çizgiyi.
Bir karıncayı ezemem ben doğru,
Şimdi on yüz bin,
Öldüreceğim bir yelkovan adımında önüme gelen herkesi...
Çayım ılık,
İçmez benden başkası bu soğuğu.
Hava soğuk,
Ağzımda beyaz duman nefeslerim.
Umrumda değil dumandan göğe yazdığım mesajlar...
Çayım ılık,
Savaşım büyük.
Sıcacık kan ile yıkıyorum elimi yüzümü.
Uyanıyorum savaş uykumdan.
Çayım ılık,
Ve üzgünüm Zeze,
Unutmayı başaramadım,
Kanını içmek istiyorum tüm intikamlarımın,
Elimde sıcak kalpleri ile,
Tıpkı bir mohikan gibi...
Savaşın harflerini kendi üzerine kanımla boyamış kızgın derim.
Çayım ılık,
Avuçlarım alev alev yangın yerim...
14.46 kızgınlığım,suladığım güzel fidanım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder