Kapatmışlar bir kafese doğmuşum terazisi bozuk şu aleme.
Vurmuşlar kolumu bacağımı eski kadim bir zincire.
Yüzüme tükürür sinekler,
Kafes ardından mızraklar beni maymunlar.
Bir kükresem yeter dağılır tüm suskun zalim kervanlar, soysuz korkaklar.
Bir kükresem yeter,erir tüm yalan demirler,zindanlar.
Ağzıma vurmuşlar gemi,dilime paslı demir çivilerden kilidi.
Bir pas tadı esir nefeslerimde.
Açamıyorum bileğimde göyneğimin kolunu,
Alamıyorum avcuma şahadetin tertemiz suyunu.
Mevlam göğü sağıyor bulutların ak memesinden yağdırıp
Şahadetimin yağmurlardan ısıtılmış abdestini...
Sızan kanım suyla yolculuk ediyor toprağa.
Kapatmışlar bir kafese doğmuşum terazisi bozuk şu aleme.
Vurmuşlar kolumu bacağımı eski kadim bir zincire.
Bir ısırsam kırarım nemrutun bile belini.
Gücü yetmez ruhuma sansarın,çakalın.
Her yerim yara,dert,kan,yorgunluk.
Amma farketmez demirler zincirler,
Ağzım kapatsalar kükrer korktukları şu gözlerim,
Sen beni yine de yaralı bir aslan say...
11.39 aslan unuttu aslanlığını.uyudu ölümüne kurtuluş diye.oysa bir kükreyiş yeterdi yangın yeri külünden ataş alıp yeniden doğmasına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder