Ateşi herkes yakabilir sevgilim,
Güneşi öpebilir bir ağustos öğleni kırık bir cam parçası bile mesela.
Yanmak kolay.
Yeşili sarıdan kırmızıya,siyaha boyayabilir bir anda tüm susulmuş kinler içindeki.
Rüzgarlar eğip bükebilir bir alevi,saçlarına üfleyerek hem belki sonra.
Aldatabilir deniz seni mavisiyle,
Sen kumlarına uzanmış uyurken dizlerinde,bilemezsin...
Bir yangının ertesi,
Yanık dumanın kokusu ay ışıltısı saçlarında,
İhanetin çürümüş kokusunun sindiği sessizliğinde suskun bir sabahın,
Bir his düşer ortasına içindeki denizin,
ilk damlası gibi yağmurun.
Yayılır usul usul halkaları damlaların ve yalanların,
Dünyanın sonuna dek uzanıp dokunur bir yalanın bile çamurlu parmakları yavaş yavaş ve sonra...
Bulanır suyun yüzü,
Görüşü kapanır suyunu asla eksik etmediğin o en değerli çiçekli düşün,
Kurur umudun dudağındaki suya rağmen...
Yaşamak bu,
haklısın,
doğru her şey olabilir,
Ateş de sönebilir üstelik,
Ama kül asla yalan söylemez sevgilim...
10.08 sekizlerin ahı tutuşmuş gözlerinde,bir yağmur kara bulutların ardında fırtınası ile sevişiyor gündüz vakti,defterinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder