Boşver kalbimize yuva yapmış çamurdan kırlangıç korkularımızı

 

İçimde açan umut çiçekleri dans ediyor elele,

bir ılık rüzgarın baharında sessizce...

Boşver kalbimize yuva yapmış çamurdan kırlangıç korkularımızı,

Uçsun onlar yüreğimizin mavi göğünde tutulamaz etrafımızda uçuşup kaçışan ışıklar gibi,

Sen beni yakala ruhumun kollarından sımsıkı,

Düşmeyeyim yersiz korkuların uçurumundan,

Sakın bırakma,

Ölüme dek ayırmadan dudaklarında sıcak düşlerini,

Konuşma hiç fısıltılı bir harf bile,

Teslim olalım sessizliğin gölgesinde dikenli sarmaşıklarına sıkıcı bir günün,

Sakın bırakma,

Ölüme dek sadece,

öp beni...

12.10  Fin.