Beni emziren düşleri var sesindeki cennetin.
Siyahlar giymiş bin yıllık bir yasda neden bilmem şu deli müridin,ve tek sana teslim gözlerim...
Mükemmel kusurlum benim.
Yalanlar tutuşmuş bir doğruyu pişirmiş,
Ben sana düşmüşüm...
Kar kış fırtınalı bir denize düşmüş deli gönül,
Korkmuş bir bağlamaya sımsıkı tutunmuşum.
Dilimde bir türkü tutturmuş,seni düşünüp,
Bir ağaç gibi ayakta,dimdik ölmüşüm...
Beni emziren düşleri var sesindeki cennetin.
Siyahlar giymiş bin yıllık bir yasda neden bilmem şu deli müridin,ve tek sana teslim gözlerim...
Kıvrılmış bir salyangozun tablosu gibi,
Başını ardına koyup bu deli savaşta huzurla uyuyan mavi bir kuşum...
Sen mi ben mi bilemedim,
Çok düşündüm,
Hangimiz iyi hangimiz kötü,
Kim kime çekiliyor,bu mıknatıs neden ve niye,
Kim katil,kim hafiye inan kendime bile soramadım.
Beni emziren düşleri var sesindeki cennetin.
Siyahlar giymiş bin yıllık bir yasda neden bilmem şu deli müridin,ve tek sana teslim gözlerim...
Çiğ börek kokusunda sıcacık sessiz çığlıklarla hergün bıkmadan düşledim seni...
Elinin içini koklamadan,parmak uçlarını öpmeden uyuyamam,
Demiştim sana,
Dudağım,dilimden değil,
Unuttun mu yoksa...?
10.01 kuşlar da gitti,eylül düştü payımıza...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder