Kırılır ibaresi yazılı kemik duvarında etimin.
Kapatıyorum gözlerimi yaşamaya yüz çevirip,
Kanbur bir balina yüzüyor gözlerimin ardını...
Kulağımda bir deniz kenarı gecenin,
Usul usul gidip geliyor zamanın kumlarına suyu yaşamanın.
Kendini sokuyor yağmurda avcumdaki turkuaz akrebim.
Yarısı söndü içimdeki kainatın,altından bir güneşin.
Kıyametimi açtı dalıma bir tomurcuğa sığdırıp,
Bir çamurlu suya binip dörtnala cemreye koşan baharım...
Kırılır ibaresi yazılı kemik duvarında etimin.
Kapatıyorum gözlerimi yaşamaya yüz çevirip,
Kanbur bir balina yüzüyor gözlerimin ardını...
Tüm güçlü olma çabalarım kurudu ruh ağacımda.
Uçtu üzerimden dostlarım,kızıl uçan sincaplarım.
Yaşama telaşım döküldü sararıp ayaklarıma.
Vuruldum,silmedim bıraktım tenimde kuruttuğum kanımı...
Kırılır ibaresi yazılı kemik duvarında etimin.
Kapatıyorum gözlerimi yaşamaya yüz çevirip,
Kanbur bir balina yüzüyor gözlerimin ardını...
Çiçekler yüzüme bakıyor,konuşma çabasında her biri benimle,
Anladılar sanırım...
Yanmaya devam eden mumlar uçuşuyor etrafımda üflenen karahindiba tohumları gibi.
Hafifliyor adımlarım,
Sonsuzluktan aşağı kırık kanatlarımla düşer gibi.
Ağaçlara sarılıyor ağlamaya bir adım kala şu çenesi titreyen kederim...
Kabukları suluyor yaşlarım.
Kalbime usulca giriyor bir bıçak ucundan kalbine dek,
Yine de vazgeçmiş,susuyor tabiatım.
Kırılır ibaresi yazılı kemik duvarında etimin.
Kapatıyorum gözlerimi yaşamaya yüz çevirip,
Kanbur bir balina yüzüyor gözlerimin ardını...
Aklımın berlin duvarısın sevgilim,
Bir taraf ben,diğeri yüreğim.
Duvar kalıyor da,yıkılıyor geri kalan herşey, yerlebir iki tarafta heryerim...
Tüm şehrim ve şu çocuk gözlerim...
22.24 içimin tahliyesi yüzünde kederin kalemi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder