bir sessizlik cehenneminin siyah gölgeden alevleri

 

Tüm sesler çekildi yavaş yavaş ve gittiler sonra.

Hiç ses kalmadı içimde,ve kulaklarıma,

Düşen bir damlanın yada bir kırıntının çıtırtısı bile geriye...

Sessizliğin cehennemine düştü sanki bir yumruk olup kalbim sonra,

Bir tek onun sesi yürüdü geldi ve kaldı geride bana...

Tüm sesler çekildi yavaş yavaş ve gittiler sonra.

Hiç ses kalmadı içimde,ve kulaklarıma,

Mutlu sohbetlerimizden içime,içine doğru katlayıp sakladığım bir gülüşünün o fısıltılı,kaçan utangaç bir damlası bile...

Kayboldu tüm sesler yürüyüp gittikleri yerlerde,

Hiçbiri bir daha geri dönmediler...

Yapayalnız kaldı içimde tüm hatırlamalar,

yalnız başıma yüzümde bir anda açan gülüşler saat dört olmuş çayımda...

Sessiz bir cehennem doğdu büyüdü karanlığın gölgelerinden gözlerime ve sonra,

Sessiz sinemasıydı gözlerin gözlerimin oysa,

Ne zaman kızıp açsan gözlerini kulaklarımı kapatırdım bir çocuk gibi hala...

Ah aah.

Sessiz bir filmde bile bir müzik olurdu lütfen hatırla...

Meğer ne çok can yakarmış tüm seslerin artık olmadığı gerçek bir sessizlik,bilmezdim asla.

Haksız bir savaş,bir bıçak gibi kesiyor tenimi ruhumun,

Tüm sessiz mevsimler akarken gözlerimden sağanağı gibi eve kaçıp pencerelere saklandığımız o nisandan baharların,

Yağmurun sesini bile özlüyorum inan...

Tüm sesler çekildi yavaş yavaş ve gittiler sonra.

Hiç ses kalmadı içimde,ve kulaklarıma,

Bomboş bir ev, bomboş bir odada gibiyim şimdi içimde,

Konuşsam yankılanıyor kalbimin atışları göğsümde.

Bir sen kaldın geriye,

Kendimden de gerime...

Sessiz bir film yüzün içimin çıplak duvarlarında bir de...

12.54 bir sessizlik cehenneminin siyah gölgeden alevleri...