Beli kırıldı düşlerin.
Düşü öldü tüm gülüşlerin.
Sırf sen dokunacaksın kağıttan tenime diye,
Ben kendimi vuruyorum her gece yeniden.
Bir demlik çay içiyorum düşünürken artık,
Yaş aldım sanırım.
Beli kırıldı düşlerin.
Dağlardı,uçurumdu çocuk parklarım.
Elimi tuttu sevdan.
Düşe yazdım,
Düşmedim...
Beli kırıldı düşlerin.
Karardı gece oldu öğlen bir anda sonra,
Güneş öldü sandı dünya.
Bir meyve yarasası oldum kalbinin ılık mağarasından kaçıp,
Uçtum uçtum ağzımdaki türküler kadar uzaklara.
Sonra tutundum bir elmaya nefes nefese,
Sarıldım sımsıkı,kapatıp kör gozlerimi güçlüce yine de.
Ve ağladım bitene kadar bizi kandıran,katil bir öğlenden bozma sahte o Allahsız gece...
Beli kırıldı düşlerin.
Kanat kırdı serden geçip,
Bir ömür kurudu sevdamdan düşüp...
10.01 bir gövercin kanatlarını yoluyor sevgilim.kan revan tüyleri hem gündüz hem gece.bir şeylere dönüyor dönüşüyor elbet insan sevgilim.elde değil yaşamak yada yaşamamak biliyorsun...biliyor ama susuyorsun içine yine de... bir gövercin kanatlarını yoluyor sevgilim.kan revan tüyleri hem gündüz hem gece.bir şeylere dönüyor dönüşüyor elbet insan sevgilim.seçim yapmak elimizde ve fakat.ötelerden altın tüylü bir kartal olamadım ben belkide.bahçem kocaman,çiçeklerim cennetten çalar renklerini ve düşer yer yüzüme ama...ben sesi bed bir kuzgun çatıda belki,bir bahçevan çayırlarda belkide.tüyü kara bir güneş gibi parlıyordur ben gülünce bilmiyorum belkide.bir gövercin kanatlarını yoluyor sevgilim.kan revan tüyleri hem gündüz hem gece.sevdamı koruyorum napim bilmiyorum başka diyor,deli misin diye sorulunca...
* gövercinin intiharı.düşen bir meleğin ıslak gözlü,göğe uçuşan göğe yağan,yukarı akan dağılan düşleri...
düşen bir meleğin ıslak gözlü,gülen yüzlü son aryası.öz kıyımı yaşamının...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder