Kazıkladı yusufcuk karıncayı.
Bir buğday azaldı kara çocuğun mirası sırtında.
Sevinse mi üzülse mi bilemedi bir yörük evladı.
Kim kazandı kim kaybetti bilemedi asla.
Bir bahar yağsın artık diye dua etti ademoğlu.
Şaşırdı tırtıl şaşırdı sincap.
Kazıkladı yusufcuk karıncayı.
Yusuf kör bir kuyuya düştü,
Sarardı soldu.
Kurtardı onu yine kara bir böcek.
Sevinse mi üzülse mi bilemedi bir yörük evladı.
Bir kin tohum oldu saksıya düştü,su verdi yağmur.
Büyüdü serpe serpe...
Kazıkladı yusufcuk karıncayı.
Kim kimi kandırdı bilemedi toprak anam.
Yusuf kuyuda ağladı,
Karınca yuvada,
Düşler kağıtta ıslandı.
Gece sustu.
Gündüz sustu.
Dağlardan babacan bir rüzgar esti.
Kazıkladı yusufcuk karıncayı.
Sevinse mi üzülse mi bilemedi bir yörük evladı.
19.28 içimde yağmursuz kurak bir mevsim,ağlıyor tüm ağaçlarım...Çimenlerin gözleri acıyor tuzlu ağlamaların ardından...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder