İsa'nın çivisini sattı bir çingene bir günlük ekmek için

İsa'nın çivisini sattı bir çingene bir günlük ekmek için.

O gün aç yattı bir yörük ıslak çimenden yatağında.

Bir ejderha ateş ağladı gecede göğe.

Yağmur da yağdı ölümün peşine yıkamak için toprağı.

Kan içmesin karıncalar.

Ekmekler ve savaşlar.

Göğün mavisi yerin yeşili.

Tepede beyazı bulutların.

Kan kırmızı düşler ve yağmurda kaybolan ağlamış gülüşler.

İsa'nın çivisini sattı bir çingene bir günlük ekmek için.

Köpek ağladı.

Kuş ağladı.

At ağladı.

Fil ağladı.

Yaş ağladı.

İnsan anlamadı.

İsa'nın çivisini sattı bir çingene bir günlük ekmek için.

Sızısından korktu geriye kalanlar,

Diline görünmeyen bir çivi çaktı o gün tüm korkaklar.

Vuruldu bir aslan o an afrika kumunda.

Öyle bir kükredi ki sonra kızgın çölünde.

Penguenler ağladı kutbun beyaz yüzünde.

Diline görünmeyen bir çivi çaktı o gün tüm korkaklar.

Utandı çok utandı ama yine de sesini çıkarmadı korkup o değersiz insan.

Aslanın kafasını kestiler,

Korkağın duvarına astı düşman.

İsa'nın çivisini sattı bir çingene bir günlük ekmek için.

O gün aç yattı bir yörük ıslak çimenden yatağında.

Bir ejderha ateş ağladı gecede göğe.

Gün ağladı.

Dün ağladı.

Yer ağladı.

İnsan anlamadı yine de.

09.59 insan denen zavallı soytarı.kralın yalanları ile beslenen zavallı tavuk.