gözlerine hapis bu aşk...

bir sene on beş gün yattım

gözlerine hapis bu aşkı...

ayagıma prangaydı güzel gülüşün

bilegime kelepçe iziydi sesin...

bir sene on beş gün yattım

gözlerine hapis bu aşkı...

kalbinin derinlerinde çok gün hücre cezası aldım

yapayalnız ve nemli...

göz göze...

düş düşe...

agzımda öksürüklerimin kanı

mendilimde kanayan tüm şiirlerin kızaran lekesi ...

bir sene on beş gün yattım

gözlerine hapis bu aşkı...

o kadar büyük bir suçtu ki seni sevmek

müebbet kalmak kaderim sanıyordum...

kalemimi kırdılar

idam verdiler ve tüm kapılarımı açtılar...

yüregine hapis ruhumda ölümdü özgürlük...

kalbinin kapıları sonuna kadar açıldı önümde...

ve çıkışımı imzaladı imzacı...

yuvasından düşen yavru bir kuş kadar özgürdüm artık bu soguk şehirde...

tüm sıcaklıgımı yüregindeki koguşuma saklamıştım ben oysa ki...

bir sene on beş gün yattım

gözlerine hapis bu aşkı...

ne kadar da güzel gelirdi oysaki

demir parmaklık kirpiklerini okşamak bana ;

bakışlarının nezaretinde...

uç diye dışarıya bırakılan kanadı kırık bir kırlangıcım şimdi gökyüzünde...

turistiyim kendi kentimin...

hapsi sen mahkumiyeti ben bir sevdanın

lekeli sayılan temiz kagıdıyım şimdi...

koguşundan kovulmuş

soguk şehirde her kapının kapandıgı

azad edilmiş bir lanetliyim şimdi gecede...

tüm çıglıkların susması gereken

bir yeni dogan koguşu sanki şehrin geceleri...

bir çıglık tüm çıglıkların habercisi...

içimde yankılanan öksürükleri yutuyorum şimdi...

agzımda demire yaslanan bir kan tadı

ve dudagımda kuruyan kan lekesi...