Trenler geçiyor durmadan

 

Toprak beni dinliyor biliyorum.

Su beni dinliyor,

Ağaçlar beni dinliyor...

Yazıyorlar anlattıklarımı ruhlarına,kadim kağıtlarına.

Ağacı toprağa,suyu ağaca emanet ediyorum.

Toprağı kendime...

Masada üç cisim.

Bir kalem,bir bant ve bir lastik.

Habersizler birbirlerinden tanışık olmayan kişileri gibi bir durağın,

Görmemiş gibi yapıyorlar birbirlerini,

bir oyunu gibi küçük çocukların...

Kimse büyümüyor bu şehirde sevgilim,

Kimse büyümek istemiyor...

Herkes farkında gerçeğin,

Ama gözlerini açmak istemiyor hiç kimse...

Ve trenler geçiyor sevgilim,

Ard arda defalarca,

Trenler geçiyor durmadan asla...

Zamanın yolcusu oluyorum biletsiz ve kaçak dalıp gittiğim git gide sessizleşen rayların ardında...

Aklıma geliyorsun bir bakırköy aralığında sonra,

Aklım gidiyor benden çok ama çok uzaklara...

Durduramıyorum.

Bakakalıyorum herşeyin herkesin ardından.

Sadece...

Toprak beni dinliyor biliyorum.

Su beni dinliyor,

Ağaçlar beni dinliyor...

Yazıyorlar anlattıklarımı ruhlarına,kadim kağıtlarına.

... ,

Toprağı kendime...

10.05 yarımın yarısı.