Asfaltlar kırılıyor sevgilim

Asfaltlar kırılıyor sevgilim,

İçim paramparça.

Her şey eskiyor.

Nazlı nazlı kar yağıyor.

Sadece bana mı ,benim pencereme mi bilmiyorum.

İkimiz de görüyoruz diye düşlüyorum.

Asfaltlar kırılıyor sevgilim,

İçim paramparça.

Kemiklerim sızlıyor.

Her şey yas tutuyor.

Değişiyor çocuk sokakların yüzü ve çizgileri.

Tanıyamıyorum bugünü,dünden tanıdıklarımı.

Asfaltlar kırılıyor sevgilim,

İçim paramparça.

Kolumuzda zamanın giyotini bileniyor tik tak.

Geriye sayıyor mutluluk,bizleri korkutmaya uğraşarak...

Sonsuza kadar diye bir miktar yok sevgilim,

Yatcaz kalkcazlar kadar kandırmaca hala dünya.

Ben büyümeye çalıştım ama başaramadım.

İnan tüm gördüğüm büyüklerin yaptıklarını da yaptım,

Ama hep o çocuk olarak kaldım.

Üzgünüm.

Asfaltlar kırılıyor sevgilim,

İçim paramparça.

Yolları değişti yürümelerin,

Ölmenin bile duaları değişti...

Asfaltlar kırılıyor sevgilim,

İçim paramparça.

Eskisi gibi kirlenen yolları yağmurlar da yıkamıyor sevgilim..

Tozlu ve çamurlu adımlar biriktiriyor günler ardımızda.

Bir şans,bir aman bile dedirtmiyor zaman,

İçimizden filizlendirdiğimizi dahi dilimizden çalıp yaşamasına izin vermiyor.

Asfaltlar kırılıyor sevgilim,

İçim paramparça.

Karıncalar bile artık saklanıyor...

14.45 dayanıklılık zor meslek sevgilim.inan herkes layığıyla beceremiyor.acemi çırak kaygılarım var benim üstelik.hala yaşamak bana mutluluk satamıyor...