Sabır taşını kaplumbağalar kemiriyor sevgilim.
Benim içimde bir arı kuşu çiçekler ile sevişiyor.
Balını içerken ben yeşil yapraklarının dudaklarından sevgilim,
Umursanmamış zaman gözlerimizden akıp yerlere dökülüyor.
Karıncalar koşuşup telaşla topluyor saniyelere dek her kırıntıyı.
Uğruna dökülen kanlar gibi zamanın kumları sevgilim.
Saçıyorum çölleri uğruna,
Ve kölelerin dediğine göre çok değerliymiş ellerimizden kolayca kayıp yere düşen zaman.
10.37 kısa şiir olur mu.çok güzel olur hem de.beceremem bir türlü ben yıllardır nedense.artık ekmeğim gibi kesiyorum onları çocuk avuçlarına sığabilecek kadar devce...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder