Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Bir martı uyandırıyor beni çizer gibi uçup baştan başa karşımı...
Bir yörük ağlıyor kayalardan ovalara dökülüp,
Şehre kar olup düşüyor kederler gökten üşüyüp.
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Dağlar kızgın ateş ediyor göğe,denize,taa şehirlere kadar.
Kor kızıl,demirleri su diye içen lavdan mermileri var umman taşların,kadim kayaların...
Taşlar kızgın bizlere.
Köpek kızgın,kuşlar kızgın.
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Bir yayla kızı uyandırıyor beni çizer gibi yürüyüp baştan başa arşımı...
Yeşil eteğinde dağların,bir nazar boncuğu yürüyor sanki.
Pili akmış eski bir radyo ağaç dibinde,
Tek türküm akan suyun sesi kulağımda şimdi.
Kuşlar şakıyor şırıldayan suyun ardı sıra,
Korosu yıldızlar gün batımının.
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Kül kokusu,odadaki ocak,tarhana çorbası.
Dumanı doyurur seni,kaşık atmana lüzum yok.
Kuru ekmek yıkanır su ile,bekler bezler arasında seni.
Toprak dam,damda dut ve göğe çıkan o sonsuz tahta merdiven.
Uzanıp yıldızlara olta attığım limanımdı o dam çocukluğumun,
Hiç yıldız tutamadım.
Karavana avcısıydım göğün.
Bir yıldız tutabilseydim ah keşke eğer,
yem takacaktım gönlüme hilali çekmek için sonra belkide...
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Nefes alamıyorum.
Beton ağaçlara tırmanmak yaşadığımı inan hissettirmiyor.
Şehrin yağmurlarını içsem de geçmiyor susuzluk ruhumdan,
Eğilip içmeyince kum kokusu suyunu memleketin yerden.
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Sırtımı bir söğüte vermeyince dinlenmiyor ruhum,uçup gitmiyor yorgunluklar içimden.
Banklar ki içi doldurulmuş hayvan misali,sesi çıkmıyor,ceset ağaçlar mezarlığı,yaşamıyor...
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Ölüm bir bülbülün şiiri olmuş,memleket misali her gün kulağıma fısıldayıp,beni çağırıyor...
Gözlerim dalıyor,karşımda gri duvarlar.
Her yer çamur,mezar taşları ve başımda ard arda kuşlar gibi uçuşan,istesem de asla dokunamadığım selalar...
20.59 sayonara arafistan,araf diyarım benim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder