Operamdaki hayaletim.
Biliyorum hep buradasın,
Ama söyleyemiyorum da kimselere,
Korkuyorlar,gelmek istemiyorlar senden bahsedince çünkü,
Biliyorum denedim daha önce.
Delirenler bile oldu hatta,
Sen de biliyorsun...
Ama elden ne gelir,ben burada yaşıyorum.
Operamdaki hayaletim.
Kimselere söyleyemediğim,
İçimin ölümsüz ruhu...
Işıkları söner akşamda göğün,
Bir karanlık kaplar bu kadim tiyatrosunu yaşamanın.
Bir karanlık,bir gece,bir şiir salınır geceyarısı sessizlikte,
Bir sen bir ben kalırız her şey uyurken yalnızca geriye...
Operamdaki hayaletim.
Düş kapanım,
Elinde kirman,rüyalarımızı örenim,
Adın usta,
Parmağında sertleşmiş yıllar ve hatıralar,
Dünya misali dönüyor durmadan zamanın ipini eğiren kirmanlar gözlerinde.
Her gün gözlerinde bir kainat son bulup diğeri doğuyor ışıl ışıl kutsal bakışlarının rahminde...
Operamdaki hayaletim.
Çocukluğum,geçmişim.
Yeniden ve yeniden tekrar doğduğum günlerim.
Seni seviyorum.
Seni çok özledim...
09.38 operalar,oyunlar ve kara hummalar merhemi sözlerinin fısıltılarına dayadım başımı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder