Yüküm çoktu yürüdüm yine de.
Bir at bir eşşek bana yoldaştı,
Yüküm paylaştık,gardaştık.
Yer yer ben yoruldum,dinlendik.
Bir türkü söyledi eşşek bazı,çok güldük sonra da yarıştık.
Bir elmam vardı üleştik.
Bir yel esti ileriden de bazı gün,bir ağıtın kokusu düştü burnumuza,ağlaştık...
Demem o ki kendime bre hayvan,
Biz üç arkadaştık.
Ey wilhelm,haklıydın hep,
Eşşek öldü de,
At ile sarılıp bir ömür,susup ağlaştık...
11.08
çayın dibi,ömrün son demi dudağımıza değdi sevgilim.
çok merhumu yıkadık gömdük seninle bilmeden belki.
Gözlerimiz kurudu,
dudaklarımız kavruldu dua ederken belki kış çiçeği beyaz bir ocakta...
Hiç üşümedik içimizdeki inançta...
bir ağaca sarılıp anlattık.
ağladık ağladık da,
yaprak yaprak sararıp da kaç güzü leyleklere emanet edip uğurladık...
bir ben kaldım,bir sen şimdilerde elde avuçta...
ve tüm yalanlar terketti şehrimizi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder