kın kanatlı bayramın ikinci sabahı

 

Kir saklar bakışları var yüzünde kederinin.

Çocukluk kimdi,büyümek ne demek ve yaşlanmanın nasıl bir tadı var inan bilmiyorum,

Hiç tatmadım,

Ama yıllar geçtikçe sessizleşiyor adımları insanın.

Kısık ses ile ağlama çabasına giriyor nedense insan,

Banyoya kaçıp saklanıyor sular altına yada sonra...

Sessiz radyolar sokağı geceler açıyor her şafakta.

Gözlerinden,henüz yeni başlamış bir yağmurun penceredeki süzülüşü misali akmaya başladığında tamamen hareketsiz yüzünde yaşların,

Ve küçük cam şişelere hapsedip kapatıp mektuplar ile sürgüne yolladığında senden uzaklara hepsini,

İşte tam o zaman artık bir derviş oluyorsun içinde yaşamanın...

Yaş almak ve mutluluk.

Yaşlanmak ve huzur.

Sanki birbirinin tohumuymuş gibi.

Sanki zorundaymışlar gibi.

Huzur bir kın kanatlının kanadı altında saklı sevgilim,

Bir yaz uykusundaymışsın gibi öğlenin,

kaşınan teninde yürür zamanın tane tane dökülen kumları,

Gıdıklar rüyanda aşk ve güneş seni,

Kanadını açıp açmamak onun tercihi,

İster uçar ister yürür kumlar gibi kavrulan ipekten tenini....

09.37 kın kanatlı bayramın ikinci sabahı.