Boynu bükük karanlıkları var içimin

 

Boynu bükük karanlıkları var içimin,

Kalbi kırık gülüşleri sabahların.

Bir çöl güneşi sıcağı,bir kutup kışı soğuğu büyüdü yanyana dalında da,

Yekpare taştan yüzüm incecik kum oldu döküldü yerlere.

Kırgın notalar ağlar gecede duvarda fısıltılarla,

Sesi kısık eski bir radyo konuşur durur tozlu sesiyle durmadan ardımda.

Güneşi bekler gece açan şiirler,

Seni bekler yeşil bebek yapraklar ana sütü gibi can suyu şu mis kokan ıslak topraklar...

Boynu bükük karanlıkları var içimin,

Kalbi kırık gülüşleri sabahların.

Yollar kıvrılır uyur onu izleyen gözlerinin koynuna uzanıp.

Düşler kozasını yer yırtar çıkar içimizden asla izin istemeden...

Boynu bükük karanlıkları var içimin,

Kalbi kırık gülüşleri sabahların.

Elimde kanlarla yeniden boyanmış bin ser almış cesurdan cesur bir kılıç var kimselerin kaldıramadığı daha yerden,

Ve oysa ben düşünmekten korkuyorum seni,

tıpkı karanlık odasının kapısında bir çocuk gibi,

Üstelik oda benim odam,

benimsin,

tanımam başka türlüsünü,

eminim,

biliyorum,

Düşün...

09.44 yaşamak kadar korkutmaz beni ölmek sevgilim...hakkını verelim yeter.