Dere durdu su kurudu.
Ölüm almadı gelip beni de,
Yaşamak dert olur her nefeste sırtıma,
Düşler sararıp baharımda yaprak olur...
Beni vurmadın ya sonuçta haklısın,
Katili değilsin sararıp kuruyacak çimenlerin,
toprak gözlerimin...
Yine de,
Sebebisin kaçan giden dönmeyen güneşin gökte.
Gezegenin gecesi mum yakıyor kederine,
Ateş böcekleri bizim şiirimizi tutuşuyor hala karanlık akşamlara...
Dere durdu su kurudu.
Ölüm almadı gelip beni de,
Yaşamak dert olur her nefeste sırtıma...
Uzağımdan geçiyordun gördüm,
Bilmem düş müydü gerçek mi,
El ettim görmedin,
Sus ettim kurudum usulca duymadın...
Güle bülbül,
Mecnuna leyla misali,
Asla olmaz desen de ey kul dili,
Farketmez,
Ruh,gövdemde beyaz göynek karlı bir dağ,
İçimse erimiş taş kaya demir ve bir sen,
Dolsam taşsam da,ağzıma dolsan da tükürmem içimi ey kul hem de asla,
Yanar içim için için bir bin daha,
Merak etme,
Sıcacık uyur senin ağacın,kuşların,çiceklerin üzerimdeki ılık toprakta...
Gök gürler kızar bana söver sonra,
Ben deprem deprem sallanır katılırım belki ara sıra,
Merak etme,
Onlar benim omuzlarımdan katıla katıla sallanan yağmurdan ıslak bayırlarım,
mutluluk kahkahalarımdır...
10.14 depremler çiçek açıyor içimde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder