Kabuk kaldırıyor tüm özlemler kan boyalı bir tırnakta

 

Annesinin sevmediği çocuk musun sen,

Babasının sarılmadığı geçmiş miyim peki ben,

İnan bilmiyorum,

Ama yine de bence hayır.

Bir bardak soğuk süt dudakların,

Ve karın ağrısı saatleri şu yaşamamın.

Tüm ağrılarımı siliyorsun üzerimden,

Yine de sindiremiyorum seni,

bilmem ki neden.

Annesinin öpmediği yara mısın kalbinin dizlerinde sen,

Babasının okşamadığı saçları mıyım peki ben,

İnan bilmiyorum,

Ama yine de bence hayır.

Bir tas temiz su dudakların,

Ve kanıyor senden sonra tüm zamanlar dizlerimde,

Tüm tozu toprağı yıkıyorsun derdimden,akan kanı dermanı yok dizlerimden,

Yine de dokunamıyorum sana sızısız.

Annesinin sağmadığı ağrılarda sütü müsün sen,

Babasının elini koymadığı omuz muyum peki ben,

İnan bilmiyorum,

Ama yine de bence hayır.

Bir öksüze süt anası,mis kokan aş kokulu bereketli memeleri dudakların,

Süt kokuyor sayende uyuyabildiğim tüm bebek rüyalarım.

Yine de anne diyemiyorum sana...

Annesinin yeniden doğduğu doğurduğu baharı mısın sen,

Babasının kılıç dersinde hem ağlatan hem güldüren tende yediğim kesiği miyim peki ben,

İnan bilmiyorum,

Ama yine de bence hayır.

Bir lokma ıslak ekmek içi,bir parmak kara merhem tüm sızıları dindiren dudakların,

Kabuk bağlıyor sayende yaralarım,

Yıllar ve yıllar sonra da,

Yine de geçti tamamen diyemiyorum sana...

Kabuk kaldırıyor tüm özlemler kan boyalı bir tırnakta...

09.16 bir gül bahçesindeyiz biz seninle sevgilim ve bahçevan ruhlarımızın ödüpal savaşları çağlıyor kar yamaç dağlardan.yaz bahar eriyor heyecanlı gözlerimizde.öpüşelim desen öpüşemeyiz sevgilim,bırak dinazorları,bir bülbül kadar bile güçlü değiliz biz bu gezegende çünkü...erimesin kutbun buzu ateşimizden,gelmesin bu mavi gezegenin kıyameti,üflemesin sur'u,dudaklarımız kavuştuğundaki o mahşerden sessizlik korkuyla göklere...